Skip to main content

Το 2006 διαγνώστηκα καρκίνος στο παχύ έντερο. Έχουν περάσει 13 (δεκατρία) χρόνια και είμαι υγιής.

Καλησπέρα σας. Βρίσκομαι σε βήμα πρώτη φορά και νοιώθω λίγο αμήχανα. Θα το ξεπεράσω..
Ονομάζομαι Ελένη Πανούση και είμαι καρκινοπαθής. Το 2006 διαγνώστηκε καρκίνος στο παχύ έντερο. Έχουν περάσει 13 (δεκατρία) χρόνια και είμαι υγιής.

Είναι μεγάλη μου τιμή που βρίσκομαι σήμερα εδώ.

Ξέρετε οι περισσότεροι άνθρωποι μας αντιμετωπίζουν με δέος και μερικές φορές με φόβο. Είμαστε κανονικοί άνθρωποι, με αδυναμίες, πού κάποια στιγμή αντιμετωπίσαμε τον καρκίνο. Πρέπει να πολεμήσεις, δεν υπάρχει άλλη επιλογή...

Κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται να δημιουργούμε πρότυπα αντιμετώπισης του καρκίνου. Αυτό πού μπορούμε να κάνουμε, είναι να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας και να μιλάμε για τον καρκίνο χωρίς προκαταλήψεις.

Εγώ λοιπόν βρίσκομαι εδώ για να σας πω τι δεν έκανα.

Για αρκετά χρόνια (3,4) τουλάχιστον έβλεπα αίμα στα κόπρανα αλλά δεν ζήτησα ιατρική βοήθεια. Το καλοκαίρι του 2006 τα συμπτώματα εντάθηκαν. Συχνές ζαλάδες, ατονία, απώλεια βάρους. Έκλεισα ραντεβού για Κολονοσκόπηση. Είναι μια εξέταση ανώδυνη. Ο γαστρεντερολόγος με παρέπεμψε σε χειρουργό για να χειρουργηθώ επειγόντως. Κατάλαβα ότι έχω κάτι σοβαρό.

Εδώ θέλω να επισημάνω ότι το πιο σημαντικό στάδιο της διαδικασίας είναι η επιλογή του γιατρού. Η συνεργασία και η αμοιβαία εμπιστοσύνη. Τη μάχη τη δίνουν πρώτα οι γιατροί και μετά οι ασθενείς.

Έτσι λοιπόν συναντήθηκα με τον καθηγητή Κο ΙΩΑΝΝΗ ΜΠΡΑΜΗ. Ασχολήθηκε περισσότερο με το αισθητικό μέρος της επέμβασης. (Μετά από λίγες ημέρες κατάλαβα το γιατί). Μου εξήγησε ότι θα γίνει λαπαροσκοπικά δηλ. 5 σημαδάκια στην κοιλιά, και σε μια εβδομάδα θα είμαι στο σπίτι. Με έκανε να ξεχάσω τη σοβαρότητα της κατάστασης. Έφυγα από το γραφείο του ήρεμη και αισιόδοξη ότι όλα θα πάνε καλά.

Με παρέπεμψε στην Κα Ελένη Καραφώκα και εκεί κατάλαβα ότι είμαστε πολύ δυνατή ομάδα.

Θέλω να ευχαριστήσω τους γιατρούς μου τον Κο ΜΠΡΑΜΗ την Κα ΚΑΡΑΦΩΚΑ και όλη την ιατρική ομάδα που βρίσκονταν στο χειρουργείο για 6 ώρες και έδιναν μάχη για τη δική μου ζωή. Την κερδίσαμε!!!

Την επομένη του χειρουργείου ο Κος Μπράμης με ενημέρωσε ότι πάσχω από καρκίνο του Παχέως Εντέρου και θα περιμένουμε τις ιστολογικές εξετάσεις για να καθορίσουμε την πορεία της θεραπείας.

Τα αποτελέσματα των ιστολογικών εξετάσεων μου τα ανακοίνωσε η Κα Καραφώκα με ένα χαμόγελο. Δε θα το ξεχάσω ποτέ!!! Αντιλαμβάνεσθε ότι τα νέα ήταν καλά.

Η θεραπεία ολοκληρώθηκε στο νοσοκομείο, η μετεγχειρητική πορεία ήταν υποδειγματική, δεν έγιναν χημειοθεραπείες και η αποκατάσταση ήταν ανώδυνη. 5 σημαδάκια στην κοιλιά. Μου θυμίζουν την επανεκκίνηση. Μετά από 20 ημέρες εργαζόμουν κανονικά και επανήλθα στις καθημερινές μου δραστηριότητες.

Εύχομαι και ελπίζω όλοι οι ασθενείς να εισπράξουν την γενναιοδωρία, την αγάπη και την ανθρωπιά που χάρισαν σε μένα οι γιατροί μου.

Ο χρόνος που ακολουθεί μετά το χειρουργείο είναι ο πιο δύσκολος. Η ανασφάλεια, η αγωνία, ο φόβος για το αν έχει κερδηθεί οριστικά η μάχη με τον καρκίνο είναι συχνά συναισθήματα.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Κα Καραφώκα που μοιράστηκε τις αγωνίες μου και από τότε μέχρι σήμερα είναι δίπλα μου.

Ευχαριστώ βεβαίως την οικογένειά μου και τους φίλους μου...

Τα όπλα για να αντιμετωπίσουμε τον καρκίνο είναι η αλήθεια, η συνεργασία και η ομαδική δουλειά. Μπορούμε με τον συναντήσουμε και να τον προσπεράσουμε.

Το δικό μου περιστατικό είναι ιδιαίτερο για τους εξής λόγους. Η ηλικία - ήμουν 46 ετών, Η διατροφή μου ήταν αρκετά καλή και η σωματική άσκηση σχεδόν καθημερινή. Οι καταχρήσεις ήταν το κάπνισμα και το άγχος. Δεν απέφυγα τον καρκίνο, ενδεχομένως όμως η καλή φυσική κατάσταση βοήθησε να τον αντιμετωπίσω.

Γιατί αρρώστησα λοιπόν? Από αμέλεια, από άγνοια, από ανευθυνότητα.

Ο καρκίνος του Παχέως Εντέρου προειδοποιεί και μάλιστα πολλές φορές και με πολλούς τρόπους. Στα πρώτα συμπτώματα ζητάμε ιατρική βοήθεια. Εκεί σταματάμε την δράση του καρκίνου. Για μένα (τώρα που γνωρίζω βεβαίως), Πρόληψη είναι, αγάπη και σεβασμός στον εαυτό μας και στους ανθρώπους που αγαπάμε.

Σας ευχαριστώ